.:: شفاعت ::.

تا خدا گفت رضا ، این دل ما  گفت رضا     

  ملکوت و ملک و ارض و سما  گفت رضا

دم به دم گفت رضا، لوح و قلم گفت رضا                             

پرچم سبز روی بام حرم گفت رضا

خضر تا گفت رضا ، کاسه طلا گفت رضا

بین صحن انقلاب آب بقا گفت رضا

اژدها گفت رضا ، چوب عصا گفت رضا                                 

   روبروی نیل موسی به خدا گفت رضا

جلجتا گفت رضا ، روح خدا گفت رضا                                                      

مریم باکره در قدس رضا گفت رضا

تاب و تب گفت رضا، شور و طرب گفت رضا                        

شاعری دست به سینه با ادب گفت رضا

پیر تان گفت رضا ، گشت جوان گفت رضا                           

نفس باد صبا مشک فشان گفت رضا

ارغوان گفت رضا ، نعره زنان گفت رضا                               

چشم نجمه به شقایق  نگران گفت رضا

بی زبان گفت رضا ، پر ز توان گفت رضا                                           

شیر از پرده برون جست و چنان گفت رضا ...

که مکان گفت رضا ، وقت و زمان گفت رضا                         

دست و پا و چشم و گوش دشمنان گفت رضا

شهرمان گفت رضا ، نقش جهان گفت رضا                                            

آسد ابوالحسن میان اصفهان گفت رضا

هر ملک گفت رضا ، چرخ و فلک گفت رضا                          

از سده شیخ حسن در نخودک گفت رضا

سائلی گفت رضا ، اهل دلی گفت رضا                               

گوشۀ مقبره حُر عاملی گفت رضا

هر چه شد گفت رضا ، یکسره رُد گفت رضا                                          

خوب اباصلت تمام  عمر خود گفت رضا

 کوی قم گفت رضا، هر سوی  قم گفت رضا                                  

در مدینه روز و شب بانوی قم گفت رضا

شهر قم گفت رضا ، باده و خم گفت رضا                                         

هرسه حرف اسم معصوم دهم گفت رضا

آشنا گفت رضا ، مردخدا گفت رضا                                      

نهمین عشق  ، جوادابن رضاگفت رضا

                                                                                    غلامرضا فاتحی