.:: شفاعت ::.

آه و واويلا آه و واويلا

ميان حجره دست و پا مي زد
مادرش زهرا را صدا مى‏ زد

آه و واويلا آه و واويلا

زهر جفا زد آتش به جانش
بوده تسلا زخم زبانش

آه و واويلا آه و واويلا

كرببلايش شد شهر بغداد
گوشه حجره تشنه لب جان داد

آه و واويلا آه و واويلا

زهر عدوش كارگر گرديد
امام هادى بى پدرگرديد

آه و واويلا آه و واويلا

مهدى زهرا صاحب عزايش
ديده‏ ى زهرا گريان برايش

آه و واويلا آه و واويلا
 

«لب عطشان»
غريب شهر و خانه ‏ام، در هجون غمم(2)
خدا چه تنها شده‏ ام، در بر محرمم(2)
قاتل جان من شده همسرم (2)
رخت عزا به تن كند مادرم

( واويلتا(3) واغربتا)

باب عطشان شده‏ ام، عازم دلبرم(2)
شبيه جد تشنه و، بى كس و ياورم (2)
شعله زده شرارم بر سينه ‏ام (2)
قاتل من شد غم ديرينه‏ ام

( واويلتا(3) واغربتا)

كشته مرا غصه‏ ى يك، شهر جفا(2)
كنم به حال سجده ‏ام، در غمش ناله ‏ها(2)
وارث بى كس مرتضايم (2)
فاطمه جان به سوى تو بيايم

( واويلتا(3) واغربتا)

«ابن الرضا»
از اشك عزا ديده ‏ها درياست
ماتم جواد يا غم زهراست

در حجره‏ ى غم جان دهد مظلوم
فرزند رضا حجت معصوم

مى‏ رسد به گوش ناله ‏ى مغموم
اين زمزمه‏ ى غربت مولاست

زهر ستم و خصم بد بنياد
زد به خرمنش شعله ‏ى بيداد

مرغ حق چرا از نفس افتاد
تشنه لب چرا كوثر طاهاست

يارو همدمش دشمن جانش
ظلم آشكار زهر پنهانش

آتش زده بر جان سوزانش
اين نه همسر است خصم بى پروا است

اين نور خداست آخر ام الفضل
اين ابن الرضاست آخر ام الفضل

خون به دل چراست آخر ام الفضل
از زهر و عطش در دلش غوغاست