« کنج زندان»     

کشیده ‏ام پر سوى حبیب
(منم
غریب) (2)

غریب عالم شده نصیب (منم غریب) (2)

کنج زندان یوسف زهرا

مى‏دهد جان غریب و تنها

انا المظلوم

در غل و زنجیر دشمنم (خون به تنم) (2)

بمانده جایش بر بدنم (خون به تنم) (2)

مى‏چکد خون ز پیکر من

بشکسته بال و پر من

انا المظلوم

رفته ز جان و دلم قرار ( ز داغ یار) (2)

دهم به راهش دارو ندار ( ز داغ یار) (2)

شده پایان انتظارم

تا که مادر رسد کنارم

انا المظلوم

(