.:: شفاعت ::.

بخش اول/ يکي از اساسي ترين و مهم ترين مرحله هاي زندگي آدم ها ازدواج است که بر اساس انتخاب همسر شکل مي گيرد. فرقي هم نمي کند اين انتخاب از ناحيه خانم و يا مثل هميشه از طرف آقايان باشد (که البته لطف اين يکي بيشتر است.) ازدواج و انتخاب همسر هم مثل هر تصميم کبرايي يک سلسله مراحل مخصوص به خودش را دارد که در اين جا به بخشي از آن اشاره مي کنيم:

ضرورت ازدواج: اصلا چرا ازدواج؟ آيا بدون ازدواج نمي شود کامل شد و يا به سامان رسيد؟

ازدواج به معناي زوجيت، يک قابليت است که اگر درست سنجيده و عمل شود، باعث همه آن رشد ها و بزرگ شدن ها وشيرين شدن ها هم مي شود. قابليت اين که من وسيع بشوم و در وسعت حضور من، ديگري(همسر وخانواده ام) به آرامش و امنيتي برسد که زمينه رشدي پيدا کند.

براي داشتن و افزايش اين قابليت از همين امروز و از خانه‌تان شروع کنيد. به طور مثال ببينيد که آيا اطرافيان شما از بودن در کنارتان احساس امنيت دارند يا از ترس حضور شما صدايشان هم درنمي آيد؟ آيا مي توانيد از حق خودتان براي شادي و آرامش بيشتر خانواده تان بگذريد؟ نکند جزو آن دسته از آدم هايي باشيد که سر نمک غذا هم جار و جنجال راه مي اندازند؟ اصلا چه قدر مي شود روي شما به عنوان يک همراه صميمي حساب کرد؟

هدف ازدواج: انتظار شما از ازدواج چيست؟ اگر فکر مي کنيد با ازدواج بزرگ مي شويد، سري توي سر ها در مي آوريد، کلي احترام براي خودتان مي خريد و يا بدون زحمت و آمادگي! صاحب يک خانه رؤيايي و زندگي شيرين مثل قند عسل مي‌شويد، کمي اشتباه کرده ايد.

لازم است در انگيزه هايتان يک مرور دوباره داشته باشيد و ازدواج را براي خودتان معنا کنيد، بايد بدانيد که قرار است با ازدواج به کجا برسيد؟ به سرمايه و جايگاه اجتماعي بالاتر، به دو گوش شنوا و دو دست مهربان براي زخم هاي روح و روان و يا به ياد خاله بازي هاي دوران کودکي و لذت فرزند دار شدن؟ در واقع همه اين ها خيلي هم بد نيست اما اگر تنها هدف ازدواج باشد، نمي تواند مايه آرامش بشود.

براي بزرگ شدن بايد افق هاي بزرگ تري را هم ديد. افق‌هاي بزرگي مثل کامل شدن، مسئوليت دار شدن، وظيفه‌مند بودن...

الهام غفاري منبع روزنامه خراسان